***نسیم معرفت**

***سال 1396 بر شما مبارک ***

به نام خدا

نوروز وبیداری

***کانون قرآنپیامهای نوروز و بهار

قال علی علیه السلام :أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَامٌ

مردم دنیا همچون کاروانی هستند که در خوابند و آنان را مى رانند .( مأموران و سفیرانِ مرگ ، آنها را به سوی مرگ و سفر آخرت می رانند .)

نهج البلاغه فیض الأسلام حکمت 61.

 ** رَکْب : ج أَرْکُب و رُکُوب : شتر سواران یا اسب سواران ، این  واژه (رَکْب) اسم جمع است و گفته شده که جمع است .

[علی علیه السلام فرمود ::اهل دنیا مانند  کاروانی  هستند که سیر داده می شوند، در حالی که (همه) خوابند.»از نگاه روایات، اکثر مردم زندگی دنیا را در حالت خواب می گذرانند و این همان غفلت است. نوروز و بیداری طبیعت باید زمینه ای برای بیدارشدن انسان باشد.]

«قَالَ عَلِیٌ علیه السلام: «مَا اَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ اَقَلَ الْاِعْتِبَار؛¹ چه قدر (حوادث) عبرت آموز فراوان است؛ ولی عبرت گیری کم.»
حوادث و دگرگونیهای طبیعت در نگاه انسان مؤمن درس آموز و عبرت انگیز است، نه اینکه عامل تفریح، بی خبری و گذران عمر باشد.
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ إِنَّ فی ذلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصارِ»؛² «شب و روز دگرگون می شود، به راستی در این (تغییرات) برای صاحبان بصیرت عبرت است.»
در احوالات مرحوم «میرزا جواد ملکی تبریزی» استاد اخلاق حضرت امام قدّس سرّه نقل شده است: هنگامی که برای نماز شب برمی خاست، قبل از وضو گرفتن به آسمان نگاه کرده، با گریه این آیه را می خواند: «إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ»؛³ «به راستی در خلقت آسمانها و زمین و گردش شب و روز برای صاحبان خرد نشانه های (الهی) است.»
خداوند متعال بعد از نقل داستان حضرت یوسف علیه السلام می فرماید: «لَقَدْ کانَ فی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِی الْأَلْباب »؛⁴ «در قصه های آنها (انبیا) برای خردمندان عبرتی است.»
یعنی نقل این داستان طولانی جهت سرگرمی و وقت گذرانی نیست؛ بلکه حاوی درسها و پیامهای زیادی می باشد که جا دارد خردمندان از آن درس گیرند.
بزرگ ترین و شگفت انگیزترین دگرگونی طبیعت، پایان فصل زمستان و آغاز بهار و بیداری طبیعت است. این تغییر و تحول بزرگ در نظر اکثر مردم بهانه ای برای غفلت و بی خبری است، در حالی که نوروز و فصل بهار حاوی عبرتها و درسهای فراوان است.

الف) بیداری انسان همزمان با بیداری طبیعت
«قَالَ عَلِیٌّ علیه السلام: أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَام ؛⁵ اهل دنیا مانند سواره هایی هستند که سیر داده می شوند، در حالی که (همه) خوابند.»
از نگاه روایات، اکثر مردم زندگی دنیا را در حالت خواب می گذرانند و این همان غفلت است. نوروز و بیداری طبیعت باید زمینه ای برای بیدارشدن انسان باشد.
چقدر خوب است بهار و نشاط طبیعت همراه با بهار و نشاط دل باشد.
گفت پیغمبر به اصحاب کبار
تن مپوشانید از باد بهار

کانچه با برگ درختان می کند
با تن و جان شما آن می کند⁶

بهار دل و جان ما با نسیم توبه و ندامت از گناه و سر و کار داشتن با قرآن پدید می آید.در روایات معصومین علیهم السلام امور زیر بهار دلها شناخته شده است:

1. انس با قرآن
امام علی علیه السلام فرمود: «تَعَلَّمُوا کِتَابَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ وَ أَبْلَغُ الْمَوْعِظَةِ وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُور...؛⁷ کتاب خدای بلند مرتبه، (قرآن) را فراگیرید؛ زیرا بهترین سخن و رساترین موعظه است. در قرآن تفقّه و تفکر کنید؛ زیرا قرآن (عامل) بهار دلها است، و با نور آن خود را درمان کنید؛ زیرا شفابخش بیماری (اخلاق و) سینه ها (و دلها) است.»

2. علم و حکمت
حضرت لقمان به پسرش اینگونه وصیّت کرد: «یَا بُنَیَّ جَالِسِ الْعُلَمَاءَ وَ زَاحِمْهُمْ بِرُکْبَتَیْکَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحْیِی الْقُلُوبَ بِنُورِ الْحِکْمَةِ کَمَا یُحْیِی الْأَرْضَ بِوَابِلِ السَّمَاءِ؛⁸ ای پسرم! با علما همنشین باش و با زانو زدن نزد آنان مزاحم (و بهره برنده از) آنها باش؛ زیرا خداوند دلها را با نور حکمت زنده می کند، چنانکه آسمان زمین را با باران شدید زنده می کند.»
البته علومی که انسان را به سوی خدا بکشاند و امر و دستورات او را زنده کند. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ تَذَاکُرُ الْعِلْمِ بَیْنَ عِبَادِی مِمَّا تَحْیَا عَلَیْهِ الْقُلُوبُ الْمَیْتَةُ إِذَا هُمُ انْتَهَوْا فِیهِ إِلَى أَمْرِی؛⁹ به راستی خداوند می فرماید: مذاکرات علمی بین بندگانم از اموری است که دلها را زنده می کند، به شرطی که به امر و دستور من (خدا) منتهی شود.»

3. پند و موعظه
حضرت علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود: «أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَة؛¹⁰ قلبت را با موعظه (و پند پذیری) زنده کن و با زهد و بی رغبتی [هوا و هوس را در آن] بمیران!»

4. دیدار دوستان خوب
در این ایّام که مردم به دید و بازدید بستگان می روند، مناسب است بخشی از دیدارها و زیارتها را به افراد متدین، علمای ربانی، و اهل خیر اختصاص دهیم؛ زیرا این گونه دیدارها، دلها را بهاری کرده، حیات می بخشد.
امام علی علیه السلام فرمود: «لِقَاءُ أَهْلِ الْخَیْرِ عِمَارَةُ الْقَلْب؛¹¹ ملاقات اهل کار خیر قلب را آباد می کند.»

5. یاد خدا
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «جَلَاءُ هَذِهِ الْقُلُوبِ ذِکْرُ اللهِ وَ تَلَاوَةُ الْقُرْآنِ ؛¹² جلادهنده و صفابخش قلبها، یاد خداوند و خواندن قرآن است.»
حضرت علی علیه السلام به فرزندش فرمود: «أُوصِیکَ بِتَقْوَى اللَّهِ أَیْ بُنَیَّ وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِکَ بِذِکْرِهِ ؛¹³ تو را به تقوای الهی و انجام امر خدا و آباد کردن قلبت با یاد خدا سفارش می کنم.»

6. استغفار

حضرت صادق علیه السلام فرمود: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ صَدَأً کَصَدَإِ النُّحَاسِ فَاجْلُوهَا بِالِاسْتِغْفَارِ؛¹⁴ برای قلبها زنگاری است مانند زنگار گرفتن مس، پس با استغفار آن را جلا بخشید!» آری، موعظه، دیدن افراد خوب، ذکر و یاد خدا، تلاوت و انس با قرآن قلبها را جلا بخشیده، موجب خانه تکانی دلها می شود و نشاط و بهاری شدن آن را به همراه خواهد داشت.

ب) نوروز و توجه به گذر عمر
در سوره «عصر» می خوانیم: «وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ»؛¹⁵ «به عصر سوگند! همانا انسانها در زیانند، مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادند.»
انسان در این دنیا مانند کسی است که سرمایه عظیمی دارد؛ اما بی آنکه بخواهد، هر روز بخشی از آن را از او بگیرند. سرمایه های وجودی انسان که در ضمن ساعات عمر انسان در اختیار او قرار گرفته است، به سرعت می گذرد و نیروهای معنوی و مادّی او را به سرعت به یغما می برد «خُسر» بر وزن «عُسر» چنانکه راغب می گوید: «به معنای کم شدن سرمایه است، گاه به انسان نسبت داده می شود و می گویند: فلان کس زیان کرد. و گاه به خود عمل نسبت داده می شود و می گویند: تجارتش زیان کرد. این واژه غالباً در سرمایه های برونی مانند مال و مقام به کار می رود، و گاه در سرمایه های درونی مانند صحّت و سلامت و عقل و ایمان و ثواب. و این همان است که خداوند متعال به عنوان «خسران مبین» و زیان آشکار از آن یاد فرموده است.»¹⁶ آنجا که می فرماید:«إِنَّ الْخاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَلا ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِین» ؛¹⁷ «زیانکاران واقعی کسانی هستند که سرمایة وجود خود و خانواده خویش را در قیامت از دست می دهند، بدانید خسران مبین همین است.»
فخر رازی در تفسیر آیه «والخسر...» سخنی نقل می کند که حاصلش چنین است: «یکی از بزرگان پیشین می گوید: معنی این سوره را من از مرد یخ فروشی آموختم که فریاد می زد: «اِرْحَمُوا مَنْ یَذُوبُ رَأسَ مَالِهِ! اِرْحَمُوا مَنْ یَذُوبُ رَأسَ مَالِه؛ رحم کنید به کسی که سرمایه اش ذوب می شود، رحم کنید به کسی که سرمایه اش ذوب می شود.» پیش خود گفتم: این است معنی «إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْر» عصر و زمان بر او می گذرد و عمرش پایان می گیرد، و ثوابی کسب نمی کند و در این حال زیانکار است.»¹⁸
گویند: گدایی از مغازه دار خواست که یک گونی گردو به عنوان کمک به او بدهد، صاحب مغازه گفت: گدای ناشی! یک گونی گردو را چه کسی به گدا می دهد؟ لا اقل چند عددی تقاضا می کردی. گدا گفت: اجازه می دهی کنار این گونی گردو بنشینم؟ وقتی نشست، اجازه خواست تا یک عدد از آن گردوها را بردارد و بعد دوم را، سوم را و... اجازه گرفت. صاحب مغازه گفت: گدای زرنگ! می خواهی یکی یکی همان گونی گردو را از من بگیری؟

گذشت زمان نیز با ظرافت روزها و لحظه ها را از ما می گیرد؛ ولی ما غافلیم.
در روایات نیز به این گذر عمر و زیان جمعی در این معامله اشاره شده است.
حضرت هادی علیه السلام فرمود: «الدُّنْیَا سُوقٌ رَبِحَ فِیهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُون ؛¹⁹ دنیا بازاری است که جمعی در آن سود می برند و جمع دیگر زیان.»
امام صادق علیه السلام به نقل از آباء گرامیشان فرمودند: «مَا مِنْ یَوْمٍ یَأْتِی عَلَى ابْنِ آدَمَ إِلَّا قَالَ لَهُ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَا ابْنَ آدَمَ أَنَا یَوْمٌ جَدِیدٌ وَ أَنَا عَلَیْکَ شَهِیدٌ فَقُلْ فِیَّ خَیْراً وَ اعْمَلْ فِیَّ خَیْراً أَشْهَدْ لَکَ بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَإِنَّکَ لَنْ تَرَانِی بَعْدَهَا أَبَداً؛²⁰ هیچ روزی بر بنی آدم نمی گذرد، مگر اینکه آن روز می گوید: فرزند آدم! من روز جدیدی هستم و بر رفتارت گواهم، پس کار خیر در من انجام بده. که روز قیامت به نفعت گواهی می دهم و بعد از آن مرا نخواهی دید.»
درس مهم هر سال جدید، توجه به فرصتهای از دست رفته و زمانهای باقیمانده است.
باید توجه داشت آنچه در حال تمام شدن است، زمان نیست؛ بلکه ما هستیم. «قَالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام: یَا ابْنَ آدَم إِنَّمَا أنْتَ أیَّامٌ کُلَّمَا مَضَى یَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکَ؛²¹ ای فرزند آدم! (عمر) تو همین روزها هستی، هر روزی که می گذرد، بخشی از تو نیز رفته است.»
هر روز که می گذرد، مقداری از هستی ما نیز می رود و با گذشت روزها، ماه ها و سالها به همان مقدار از وجود ما کم می شود، پس امسال نیز بخشی از هستی ما از دست رفت. پیغمبر خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «کُنْ عَلَی عُمْرِکَ اَشَحَّ مِنْکَ عَلَی دِرْهَمِکَ وَ دِینَارِکَ؛²² بر عمرت بیش از طلا و نقره ات حریص باش و به راحتی آن را از دست مده.»

ج) اعمال در نوروز

1. محاسبه نفس
امیر المؤمنین علی علیه السلام از پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه وآله نقل فرموده اند: »الْکَیِّسُ مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ وَ عَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْت؛²³ هوشمند کسی است که نفسش را حسابرسی کند و برای بعد از مرگ خود عمل کند.» این ایام وقت حسابرسی نسبت به عمر است.
هنگامی که امیرالمؤمنین علی علیه السلام حدیث فوق را از پیامبر صلی الله علیه وآله نقل کردند، شخصی پرسید: «کَیْفَ یُحَاسِبُ نَفْسَهُ قَالَ إِذَا أَصْبَحَ ثُمَّ أَمْسَى رَجَعَ إِلَى نَفْسِهِ وَ قَالَ یَا نَفْسِی إِنَّ هَذَا یَوْمٌ مَضَى عَلَیْکِ لَا یَعُودُ إِلَیْکِ أَبَداً وَ اللَّهُ یَسْأَلُکِ عَنْهُ بِمَا أَفْنَیْتِهِ فَمَا الَّذِی عَمِلْتِ فِیهِ أَ ذَکَرْتِ اللَّهَ أَمْ حَمِدْتِهِ أَ قَضَیْتِ حَوَائِجَ مُؤْمِنٍ فِیهِ أَ نَفَّسْتِ عَنْهُ کَرْبَهُ أَ حَفِظْتِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فِی أَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ أَ حَفِظْتِیهِ بَعْدَ الْمَوْتِ فِی مُخَلَّفِیهِ أَ کَفَفْتِ عَنْ غِیبَةِ أَخٍ مُؤْمِنٍ أَعَنْتِ مُسْلِماً مَا الَّذِی صَنَعْتِ فِیهِ فَیَذْکُرُ مَا کَانَ مِنْهُ فَإِنْ ذَکَرَ أَنَّهُ جَرَى مِنْهُ خَیْرٌ حَمِدَ اللَّهَ وَ کَبَّرَهُ عَلَى تَوْفِیقِهِ وَ إِنْ ذَکَرَ مَعْصِیَةً أَوْ تَقْصِیراً اسْتَغْفَرَ اللَّهَ وَ عَزَمَ عَلَى تَرْکِ مُعَاوَدَتِهِ؛²⁴
چگونه نفسش را محاسبه کند؟ وقتی صبح و شام می شود، به نفسش مراجعه کند و بگوید: ای نفس من! این روز بر تو گذشت و هرگز دوباره برنمی گردد، و خداوند از آنچه (از عمر) از دست دادی، می پرسد که چه عملی در آن روز انجام دادی؟ آیا خدا را یاد کردی؟ یا او را حمد و ستایش نمودی؟ آیا حاجت مؤمنی را در این روز برآورده ساختی؟ و یا غصّة او را بر طرف کردی؟ و در نبود او (آبروی) خود او و اهل و عیال او را حفظ نمودی؟ آیا بعد از مرگ او (حق او و) بازماندگانش را مراعات نمودی؟ آیا برادر مؤمن را از غیبت مؤمنی بازداشتی؟ آیا مسلمانی را یاری کردی؟ چه کارهایی در آن روز انجام داده ای؟ پس کارهایی را که انجام داده یاد کند، اگر خیری از او سرزده، خداوند را ستایش کند (که به او توفیق عنایت فرمود) و بزرگ شمارد خداوند را به توفیقی که داده است، و اگر گناه و تقصیری از او سر زده، استغفار کند و تصمیم گیرد که دوباره تکرار نشود.»
وقتی انسان برای یک روز باید چنین برنامه ای داشته باشد، برای یکسال که 364 و یا 365 روز است حتمی و ضروری است که خود را محاسبه کند که در سال گذشته چقدر موفق بوده ام و از عمرم درست استفاده کرده و کارهای نیک انجام داده ام؟ چقدر گره از کار مردم باز کرده ام؟ و از آن طرف، چقدر گناه از من سر زده است؟ هر گناهی نیاز به توبه و استغفار دارد. اگر انسان چنین محاسبه نفس داشته باشد، روزهای نو و فرارسیدن بهار برای او خوشایند خواهد بود.

2. دید و بازدید
عمل دیگری که در این ایّام از بهترین اعمال شمرده شده است، دید و بازدیدهایی است که از بستگان و اقوام داریم. که الحمد لله این امر در مردم نهادینه شده است؛ ولی توجّه به چند نکته لازم است:
یک: سر زدن و دیدار با آنهایی که قهر هستیم اولویت دارد، خصوصاً اگر بتوانیم در آشتی پیش قدم باشیم، ثواب بیش تری خواهد داشت.
دو: در این بازدیدها فقرای فامیل، پیرمردان و از کارافتادگان را فراموش نکنیم، اگر بتوانیم دید و بازدید خود را با فقرا همراه به هدیه کنیم، به مراتب ثواب آن بیش تر خواهد شد.
سه: دید و بازدید منحصر به ایّام نوروز نباشد؛ بلکه این ایّام سوژه خوبی است که در طول سال نیز این امر مقدس ادامه داشته باشد. حضرت رسول صلی الله علیه وآله فرمود: «فَنِیرِزُوا إِنْ قَدَرْتُمْ کُلَّ یَوْمٍ یَعْنِی تَهَادُوا وَ تَوَاصَلُوا فِی اللهِ؛²⁵
اگر می توانید هر روز را نوروز کنید؛ یعنی در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید و با یکدیگر پیوند داشته باشید.»
نکته بسیار دقیق در این روایت این است که هم هدیه دادن به قصد اخلاص و رضایت الهی باشد و هم دید و بازدید رنگ خدایی بگیرد. در این صورت است که همین رفت و آمدهای ساده و هدایای کم ارزش انسان را رشد روحی و قلبی می دهد، و به خدای بزرگ نزدیک تر می سازد.

3. نظافت و لباس نو
حضرت صادق علیه السلام فرمود: «إِذَا کَانَ یَوْمُ النَّیْرُوزِ فَاغْتَسِلْ وَ الْبَسْ أَنْظَفَ ثِیَابِک ؛²⁶ هر گاه نوروز فرا رسید، غسل کن و پاکیزه ترین لباسهایت را بپوش!»
الحمد لله فرهنگ عمومی نسبت به نظافت شخصی و پوشیدن لباس پاکیزه مناسب است؛ ولی نظافت نسبت به خیابانها، پارکها و محلهای تفریحی نیز مراعات شود و روز سیزدهم فروردین که روز طبیعت نامیده شده است، به روز تخریب طبیعت تبدیل نشود.

یاد قیامت
آیات فراوانی اشاره دارند که از طریق زنده شدن گیاهان و احیای زمینهای مرده، بر وجود رستاخیز و قیامت انسان استدلال شده است که به نمونه هایی اشاره می شود:
1. «وَ هُوَ الَّذی یُرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذا أَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالاً سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَأَخْرَجْنا بِهِ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ کَذلِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ»؛²⁷ « او کسی است که بادها را پیشاپیش (باران) رحمتش می فرستد، تا زمانی که ابرهای سنگین بار را (بر دوش خود) حمل کنند. در این هنگام آنها را به سوی سرزمینهای مرده می فرستیم و به وسیله آن آب حیاتبخش نازل می کنیم و با آن از هر گونه میوه ای (از خاک تیره) بیرون می آوریم و اینگونه (که زمینهای مرده را زنده کردیم) مردگان را (نیز در قیامت) زنده می کنیم تا متذکر شوید.»
خداوند این مثال را برای این ذکر می کند که نمونه معاد که در این دنیا در برابر چشم ما تکرار می شود به ما نشان دهد.
درسوره فاطر آیه 9 همین مضمون آمده است، منتهی در پایان دارد: «کَذلِکَ النُّشُورُ»؛²⁸ «رستاخیز نیز همین گونه است.»
در حدیثی آمده است که: یکی از اصحاب به پیامبر صلی الله علیه وآله عرض کرد: ای رسول خدا! چگونه پروردگار مردگان را زنده می کند و نشان و نمونه آن در جهان خلقت چیست؟ حضرت فرمود: «اَمَا مَرَرْتَ بِوَادِیٍ اَهْلَکَ مُمَخِّلاً ثُمَّ مَرَرْتَ بِهِ یَهْتَزُّ خَضْرَا؟ آیا از سرزمین قبیله ات گذر نکرده ای، در حالی خشک و مرده بوده، و سپس از آنجا عبور کنی، در حالی که از خرّمی و سرسبزی گویی به حرکت درآمده؟ عرض کرد: آری، ای رسول خدا! «قالَ: فَکَذَلِکَ یُحْیِیِ اللهُ الْمَوْتَی وَ تِلْکَ آیَتَهُ فِی خَلْقِهِ؛ فرمود: اینگونه خداوند مردگان را زنده می کند و این نمونه و نشانه او در آفرینش است.»²⁹
2. «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَکاً فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصیدِ * وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ نَضیدٌ * رِزْقاً لِلْعِبادِ وَ أَحْیَیْنا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذلِکَ الْخُرُوجُ»؛³⁰ «و از آسمان آبی پربرکت نازل کردیم و به وسیله آن باغها و دانه هایی را که درو می کنند، رویاندیم و نخلهای بلند قامت که میوه های متراکم دارند، تمام اینها برای روزی بخشیدن به بندگان است و به وسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم، (آری) مردگان نیز همین گونه زنده می شوند.»
3. «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذی أَحْیاها لَمُحْیِ الْمَوْتى إِنَّهُ عَلى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ»؛³¹ «از آیات او این است که زمین را خشک و خاضع می بینی؛ امّا هنگامی که آب بر آن می فرستیم، به جنبش درمی آید و نمو می کند، همان کس که آن را زنده کرد، مردگان را نیز زنده می کند. او بر انجام هر چیز توانا است.»
دهها آیه در قرآن به این مضمون آمده است که در واقع می خواهد با نگاه به تحوّلات بهار و سال نو و زنده شدن طبیعت، معرفت خویش را در سه محور کامل کنیم:

1. توحید و قدرت بی نهایت الهی که پشت پرده تمامی این تحوّلات و زنده شدنها دست قدرت الهی قرار دارد.
2. نمونه عینی امکان معاد و زنده شدن انسان، چنانکه گیاهان و زمین بعد از مردن دوباره زنده و سرسبز می شوند.
3. یاد مرگ و قیامت که ما نیز مثل خزان گیاهان و زمین روزی می میریم و دوباره زنده می شویم، خود این یاد باعث بهاری شدن و حیات قلب می شود.
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «إِنَّ الْقُلُوبَ تَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا جَلَاؤُهَا قَالَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ ذِکْرُ الْمَوْتِ؛³² این دلها زنگار می گیرند، مانند آهن که وقتی آب به آن برسد زنگ می زند. گفته شد: چه چیزی باعث جلای قلب (و رفع زنگار) می شود؟ فرمود: زیادی یاد مرگ و خواندن قرآن.»

یادی از امام زمان(عج)
آمد بهار و گل رخ من در سفر هنوز
خندید و ابر چشم من از گریه تر هنوز

آمد درخت گل به بَرْ امّا چه فایده
کان سرو گلعذار نیامد به بر هنوز

فصل بهار، محبوب ترین و دوست داشتنی ترین فصول نزد انسانها و حتی حیوانات است؛ ولی بهار طبیعت بدون بهار آفرین حقیقی عمر او بی نشاط است چنانکه وقتی مادران شهدا، مفقودان، و مادران جوان از دست داده کنار سفره هفت سین قرار می گیرند و یا لحظه تحویل سال دعا می کنند، اول شهید و مفقود الاثر خود را یاد می کنند. بهار طولانی و همگانی و نشاط فراگیر و عمومی در زمان جان جانان حضرت صاحب الزمان (عج) میسّر است. چنانکه در زیارتنامه آن حضرت می خوانیم: «السَّلَامُ عَلَی رَبِیعِ الْاَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْاَیَام؛³³ سلام بر بهار مردم و شادی روزگار.»
در روایات ما نیز شواهدی وجود دارد که به این امر توجّه داده شده است که مردم و شیعیان در ایّام نوروز متوجّه حضرت مهدی(عج) و ظهور آن حضرت باشند.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: «وَ مَا مِنْ یَوْمِ نَیْرُوزٍ إِلَّا وَ نَحْنُ نَتَوَقَّعُ فِیهِ الْفَرَجَ لِأَنَّهُ مِنْ أَیَّامِنَا وَ أَیَّامِ شِیعَتِنَا؛³⁴ هیچ نوروزی نیست، مگر آنکه ما در آن روز منتظر فرج [ظهور قائم آل محمد صلی الله علیه وآله] هستیم؛ چرا که نوروز از روزهای ما و شیعیان ما است.»
اگر آن گل به تنهایی نماید چهره بر عالم
شود بر مدّعی پیدا که با یک گل بهار آید

همان حضرت در روایت دیگری فرمود: «یَوْمُ النَّیْرُوزِ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَظْهَرُ فِیهِ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ وُلَاةَ الْأَمْرِ وَ یُظْفِرُهُ اللَّهُ تَعَالَى بِالدَّجَّالِ فَیَصْلِبُهُ عَلَى کُنَاسَةِ الْکُوفَةِ؛³⁵ نوروز، روزی است که قائم ما اهل و صاحبان امر، در آن ظهور می کند و خداوند او را (در آن روز) بر دجّال پیروز می کند، پس او را در کناسه کوفه به دار خواهد زد.»
چهره گل باغ و صحرا را گلستان می کند
دیدن مهدی(عج)، هزاران درد درمان می کند

مُدّعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار
من گلی دارم که دنیا را گلستان می کند

در این روایات جای بحث و گفتگو وجود دارد؛ زیرا مقصود ما این است که در این ایام تعطیلات توجّه به حضرت مهدی(عج) فراموش نشود در کنار دید و بازدیدها، گردشهای سالم توجّه به آن حضرت از طریق خواندن دعاهای مربوط به آن حضرت از جمله: «زیارت آل یس» فراموش نشود، و همین طور انتظار فرج و خود را و دیگران را برای این امر آماده نمودن.
هر روز را نوروز کنیم
و طبق سخن امیر بیان علی علیه السلام که فرمود: «وَ کُلُّ یَوْمٍ لَا یُعْصَى اللَّهُ فِیهِ فَهُوَ یَوْمُ عِیدٍ؛³⁶ هر روزی که در آن خداوند نافرمانی نشود، عید است.» انسان می تواند با هدیه دادن، صله ارحام و ترک گناه هر روز خود را نوروز کند و هر روز را عید داشته باشد و این نکته بسیار مهمّی است که انسان می تواند همیشه بهاری باشد، برخلاف طبیعت که فقط یک فصل آن بهاری است، البته ممکن است انسانی با انجام گناهِ همیشگی دائماً در حال خزان باشد و هرگز بهاری برای او ورق نخورد و عیدی برای او نوشته نشود.

پی نوشت:

1) بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ق، ج‏68، ص‏328.
2) نور / 44.
3) آل عمران / 190.
4) یوسف / 111.
5) بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، ج‏70، ص‏128، ح 132.
6) مولوی.
7) تحف العقول، علی بن شعبه حرّانی، انتشارات اسلامی، قم، 1404 ق، تحقیق علی‌اکبر غفاری، ص150.
8) بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، ج‏1، ص‏204، ح 22.
9) اصول کافی، محمد بن یعقوب کلینی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، دار الصعب و التعارف، بیروت، چهارم، 1401 ق، ج‏1، ص‏40.
10) نهج البلاغه، نامه 31.
11) بحار الانوار، ج‏77، ص‏208، ح 1.
12) مجموعه ورّام، ورّام بن ابی فراس، مکتبة المفید، قم، اول، ج‏2، ص‏121.
13) نهج البلاغه، نامه 31.
14) وسائل الشیعه، شیخ حرّ عاملی، موسسه آل بیت علیهم‏السلام، قم، چاپ اول، 1409 ق.
15) عصر / 1 ـ‌ 3.
16) مفردات راغب، ابی القاسم الحسین بن محمد، معروف به راغب اصفهانی، نشر الکتاب، تهران، دوم، 1404 ق، ص‏147؛ تفسیر نمونه، مکارم شیرازی و همکاران، دار الکتب الاسلامیه، قم، 1370 ش، چاپ نهم، ج‏27، ص‏297.
17) زمر / 15.
18) تفسیر فخر رازی، ج‏32، ص‏85، به نقل از تفسیر نمونه، مکارم شیرازی و همکاران، ج‏27، ص‏296.
19) تحف العقول، علی بن شعبه حرانی، ص‏484.
20) اصول کافی،‌ شیح کلینی، ج‏2، ص‏523، ح 8؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج‏7، ص‏235، ح 20.
21) ارشاد القلوب، حسن بن ابی الحسن دیلمی، انتشارات شریف رضی، قم، اول، 1413 ق، ج‏1، ص‏40.
22) تفسیر نور الثقلین، عروسی حویزی، اسماعیلیان، قم، 1415 ق، جلد 4، ص‏217.
23) بحار الانوار، ج‏74، ص‏78‌؛ مجموعه ورّام بن ابی فراس، ج‏2، ص‏51.
24) وسائل الشیعه، ج‏16، ص‏98، ح 2108؛ بحار الانوار، ج‏67، ص‏69،‌ وج 89، ص‏249؛ والحیاة، برادران حکیمی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران ، چاپ اول ، 1380 ش، ج‏1، ص‏756.
25) دعائم الاسلام، نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دار المعارف، مصر، سوم، 1389 ق.، ج‏2، ص‏326.
26) وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج‏5، ص‏288.
27) اعراف / 55.
28) فاطر / 9.
29

.....................          ادامه دارد..................            ادامه دارد............................... 

http://kanoonquran.ir/news/hawzahqom_17169/318734/%D9%BE%D9%8A%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7%D9%8A+%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B2+%D9%88+%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1

** وبلاگ روستای سادات محله  (بوجایه - لاهیجان)

** وبلاگ روستای سادات محله  (بوجایه - لاهیجان)

آفت اعمال ما شرک و ریاست

***نسیم معرفت**

شعری ناقابل از بنده تقدیم شما

**آفت اعمال ما شرک و ریاست

به نام خدا

حَبّذا آن دل که خالی از ریاست

بی ریا محبوب  نزد  اولیاست

بی ریا باش در کلام ودر عمل

مرد حق باشد منزّه  از دغل

آفت اعمال ما شرک و ریاست

بی ریایی وصف مردان خداست

سیداصغرسعادت میرقدیم

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

** وبلاگ روستای سادات محله  (بوجایه - لاهیجان)

** وبلاگ روستای سادات محله  (بوجایه - لاهیجان)

به نام خدا

***نسیم معرفت**

**آیا دعای «یَا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ...» از معصومین (ع) است وسَنَدیّت دارد؟

یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ

یکی از آیین های ویژه هنگام گردش سال شمسی، خواندن « نیایش گردش سال» یا «دعای تحویل سال» است که خانواده های ایرانی با توجه به باورهای خود در این هنگام دعایی که به صورت رسمی در رسانه ها پخش می شود را می‌خوانند، دعای معروف «یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ» است.
در کتاب‌های مشهور ادعیه همچون «اقبال الا‌عمال» سید‌ابن‌طاووس و «مصباح المتهجد» شیخ طوسی اشاره‌‌ای به دعای تحویل سال نگردیده و این نشان می‌دهد که  چه در منابع اهل سنت و چه در منابع تشیع، سند روایی مورد اعتماد برای آن موجود نیست. اما علامه محمد باقر مجلسی(1037-111ه.ق) در کتاب «زادالمعاد» در خصوص این دعا گزارش می‌کند که در کتب غیر مشهوره؛ روایت کرده‌اند که در وقت تحویل سال این دعا را بسیار بخوانید:یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ

، بعضی ذکر کرده‌اند، این دعا 366 مرتبه گفته شود. بنابراین با توجه به این گزارش، دعای تحویل سال در دوره صفویه مرسوم و معمول بوده است.
در هر حال جدای از این که دعای تحویل سال تا پیش از دوره صفویه چگونه بوده و این دعا در کدام یک از مآخذ حدیثی نقل شده است، نفس دعا یا قرائت قرآن یا حتی نمازگزاردن، هنگام تحویل سال نشان از اسلامی شدن نوروز دارد. حتی بعضی‌ها معتقدند عبارات دعای تحویل سال برگرفته از عبارات قرآنی یا احادیث و روایاتی است که در معتبرترین مآخذ شیعی نظیر «التهذیب» شیخ طوسی نقل شده است.
بنا بر نقل علامه مجلسی، این دعا در بعضی کتب چنین آمده است: « یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ، حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ.» و در روایت دیگر: « یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ» ذکر شده است.
در این گزارش مجلسی تصریح دارد این دعا در «کتاب های غیر مشهور» ثبت و ضبط شده است، اما در کتب اربعه شیعه و کتاب های مشهور ادعیه نیامده است.
اگر چه بیشتر ترکیبات این دعا در قرآن سابقه ندارد و تنها شباهت هایی دیده می شود. ولی در متون معتبر عربی و کتب دینی، بعضی از این عبارت ها و مشابه آن ها آمده است که به ذکر چند مورد از آن ها بسنده می کنیم.
عبارت «مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ » با این مفهوم در قرآن سابقه ندارد و منظور از عبارت « ...یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ» نیز که یک بار در قرآن سوره نور آیه 37 آمده ، منظور روز قیامت است و ارتباط مستقیمی به تحویل سال ندارد؛ البته در بعضی متون دینی دگرگونی طبیعت در فصول سال و زنده شدن طبیعت را به قیامت تشبیه کرده اند.
عبارت « یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ » در برخی احادیث که در مورد اذکار نوافل است آمده است، از جمله در کتاب أِعلام الوَرَى بِأعلامِ الهُدَی شیخ طبرسی ، ص 432، با عبارت «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک.» و نیز در مصباح المُتَهَجِّد شیخ طوسی، ص 132? در روایتی که مرحوم صدوق در « کمال الدین » ص 353 از قول امام صادق علیه السلام آورده است .
سید بن طاووس نیز عبارتی دارند در کتاب « اقبال الاعمال » ج1 ص 294 : «فَمِنهَا مَا وَجَدنَاهَا فِی کُتُبِ أَصحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللهُ العَتیقَةِ ، وَقَد سَقَطَ مِنهَا أَدعِیَةُ لَیَالِِ ، وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّیلَةِ الخَامِسَةِ عَشَرَ : سُبحَانَ مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ ، سُبحَانَ مُقَلِّبَ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ...». یعنی برخی از آن دعاها را در کتاب هایِ نفیس و باارزشِ قدیمی از اصحاب وعلمای ما(رَحِمَهُمُ اللهُ) یافتیم و ازمیان آن ها ، دعاهای شب ها ، افتاده شده بود و ازجمله دعاهایی که در بین آن دعاها  نبود و ساقظ شده بوده  دعای شب پانزدهم است که چنین است : سُبحَانَ مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ ، سُبحَانَ مُقَلِّبَ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ...
عبارت « مُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ » نیز به این صورت و مفهوم در قرآن نیامده و عبارت قرآنی « .... وَ اللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ ...» از سوره مزمل آیه 20 ، به این عبارت «مُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ » شباهت دارد.
برخی احتمال می دهند، دعای تحویل سال از دوران صفوی با استفاده از ترکیبات عربی و یا الگو برداری از آن ها ساخته و پرداخته شده است. ولی این احتمال ضعیف است، چرا که این دعا در کتب قبل از مرحوم علامه مجلسی (یعنی قبل از صفوی) نیز بوده است . و لو اینکه آن کتب الآن در دسترس نیستند، ولی به لحاظ زمانی متقدم بر دوران صفویه بوده اند.
اگر چه صد در صد نمی توانیم، این دعا را به معصومین استناد دهیم، ولی محتوای آن هیچ منافاتی با معارف اهل بیت (ع) ندارد. البته قبول داریم که هر دعایی را نمی توان قبول کرد. در روایات هم آمده است، اهل بیت (ع) راهکاری برای شیعیان نشان می دادند تا آنها خودسرانه برخی ادعیه را نخوانند!
در بررسی ادعیه ای که در کُتُب روایی آمده است و شاید از لحاظ سند به ظاهر ضعیف هستند، قاعده ای به نام «تسامح در ادله سنن» در میان فقها می باشد و بسیاری از فقها، ادعیه ای را که مضامین والا دارند و با روایات و عقاید شیعه قابل اثبات هستند، بر اساس همین قاعده ، تصحیح می نمایند!
عمده در این دعا، مضمون دعایی آن است که منافاتی با تعالیم دینی ندارد، بلکه کاملا هم نیکوست، البته بحث سندی جای خود را دارد. دعاهای دیگری از این دست داریم که سند محکمی برای آنها ذکر نشده، اما به سبب مضامین عالیه ای که دارند مورد تایید علمای دین قرار گرفته اند، همانند مناجات شعبانیه که مرحوم امام خمینی سفارش زیادی بر خواندن آن دارند. در مورد دعای تحویل سال هم شاهد هستیم که هیچ یک از علما مخالفتی با آن نکرده و مقام معظم رهبری و امام خمینی‌(ره) در پیامهای نوروزی همواره آنرا می خواندند که این کار تایید بر صحت محتوایی این دعا می باشد.

 ..........................ادامه دارد..................

 **تنظیم و اصلاح وبرخی اضافات :  توسط اصغر سعادت میرقدیم

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***نسیم معرفت**

 10  اقدام در اقتصاد مقاومتی

***نسیم معرفت**

**برخی از آسیب ها وتهدیدها نسبت به نظام وانقلاب اسلامی
**برخی از آسیب ها وتهدیدها نسبت به نظام وانقلاب اسلامی

........................................................................................................................................................................................

..........................................          ..........................................                     ............................................................

یکی از رسالت های مهم روحانیت و حوزه های علمیه حفظ و حراست از دستاورد های انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و حفظ خطوط اصلی انقلاب و اصول خدشه ناپذیر بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی رحمة الله علیه می باشد. همه دنیا و جهانیان و دوست و دشمن نظام اسلامی و جمهوری اسلامی ایران را با نام بلند حضرت امام می شناسند. مقام معظم رهبری در این رابطه می فرمیاند: «این انقلاب بی نام خمینی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست» همانگونه که حفظ از اشیا با ارزش و گرانبها و نفیس در جایی مطرح می شود که با آسیب ها و خطراتی مواجه باشد، در رابطه با حفظ نظام و انقلاب اسلامی نیز ابتدا باید آسیب شناسی نمود و بررسی گردد که چه عوامل و آسبب هایی ممکن است به نظام و انقلاب آسیب و صدمه وارد کند؟ در این رابطه به برخی آسیبها و تهدیدها و آفات اشاره می گردد و امید است که همه مسئولان و نهادهای حوزوی و غیر حوزوی در رفع و زدودن این افات و آسیب ها کوشا و فعال باشند.

1. ضعف معنویت: باورها و اعتقادات صحیح و استوار و ارزش های دنی و انقلابی از مُقوِّمات نظام اسلامی است. هُویّت و حقیقت و ماهیت و جوهره واقعی نظام و انقلاب اسلامی ما در پرتو اسلام ناب محمدی (صلی الله و علیه و آله و سلم) و معارف و فرامین حیاتبخش قرآن و مکتب اهل بیت علیهم السلام است. حضرت امام (رحمة الله علیه) با تأسّی از سیره اهل بیت علیهم السلام به ویژه سیره سید الشهدا علیه السلام ، انقلاب اسلامی را برپا نمود تا حاکمیت الله و دستورات الهی و فرامین قرآنی در جامعه محقق گردد. تقویت معنویت و باورهای مردم به نشر احکام الهی و ترویج معارف اهل بیت علیهم السلام و تعالیم قرآن است. اگر دستورات و رهنوردهای قرآن در جامعه حکمفرما باشد بسیاری از آسیب ها از بین می رود. یکی از نمایندگان مجلس عوام انگلیس در حال ایراد نطق در حالی که قرآن کریم را در دست گرفته بود گفت:«تا این کتاب در دست مسلمانان است نمی توانیم بر آنها حکومت کنیم»

2. عدم اخلاص

3. اختلاف و تفرقه

4. دوری از قرآن و اهل بیت علیهم السلام

5. عدم درک مقتضیات زمان

6. کوتاهی در عرضه ایدئولوژی ناب اسلامی

7. ضعف تربیتی و اخلاقی

8. عدم پاسخگویی به موقع به شبهات و تفکرات انحرافی

9. پیروی نکردن از فرامین ولی فقیه و رهبری جامع الشرایط

10. گرایش به مادیگری و اشرافی گری (دنیا طلبی و رفاه طلبی)

11. وابستگی به قدرت های استکباری و استعماری

12. بیگانه پرستی

13. دخالت اَجانِب و بیگانگان در مراکز مهم و تاثیرگذار نظام

14. رخنه فرصت طلبان در بدنه نظام (نفوذ افراد و یا گروه های فرصت طلب در بدنه نظام)

15. خدشه و آسیب به استقلال سیاسی و فرهنگی و اقتصادی نظام

16. فساد طبقاتی

17. فقر و فاضله های طبقاتی

18. تبعیض و عدم توجه به عدالت اجتماعی

19. نفاق (نفاق فردی، جمعی، حزبی، حکومتی و ...)

20. دروغ و فریب

21. عدم رعایت مقررات و و قوانین (قانون گریزی)

22. عدم تناسب یا مغایرت قوانین و مقررات با نظام اسلامی

23. پشت پا زدن به آرمان ها و اهداف و ارزش های انقلابی و دینی

24. فراموش کردن ارزش های شهدا و ایثارگران و دفاع مقدس

25. عدم بصیرت

26. همراهی با دشمنان اسلام

27. اسلام التقاطی

28. جدا شدن نسل های بعدی از نسل های اول انقلاب

29. عدم اجرای قوانین و احکام اسلام

30. انحراف و تحریف در اهداف و آرمان های انقلاب و نظام اسلامی

31. انحراف از مسیر و خط صحیح رهبری نهضت اسلامی

32. سوء مدیریت دستگاه ها و نهادهای مدیریتی

33. بی توجهی به نظام های آموزشی و تربیتی

34. انحرافات اخلاقی و فکری و عقیدتی در مراکز آموزشی مثل دانشگاه ها و مدارس

35. تحریف حقایق انقلاب اسلامی

36. تفسیر نادرست و وارونه جلوه دادن و تحریف سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی

37. نفوذ اندیشه های انحرافی در نظام آموزشی و تربیتی

38. غفلت از خطوط اصلی نظام اسلامی و اصول خدشه ناپذیر خط و راه حضرت امام خمینی ره

39. عدم درک صحیح نسل جوان

40. خودباختگی (بی توجهی به توانمندی های داخل کشور)

41. خودشیفتگی (غرور و مغرور شدن به برخی امور)

42. ایجاد یاس و نومیدی در جامعه (نومیدی فردی و اجتماعی و شغلی و... )

43. بَزَک کردن چهره منحوس استکبار جهانی در رأس آنها آمریکای جنایتکار

44. بَزَک کردن چهره های منحرف و فاسد

45. نفوذ گروه های انحرافی و معاند در بدنه نظام

46. غفلت از آسیب ها و آفات و تهدیدات

47. سیاه نمایی و بزرگ جلوه دادن مشکلات و نواقص در نظام

48. بد عمل کردن به اسلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام

49. انحراف از اصول اسلام

50. بی توجهی به دستاورد های نهضت امام خمینی ره

51. غفلت از هجوم و شبیخون فرهنگی

52. عدم توجه به ارشادات و رهنمود ها و تذکرات دلسوزانه علما و بزرگان و مراجع

53. عدم نظارت صحیح و درست بر رسانه ها و مطبوعات

54. سستی و ضعف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نهادهای مربوط به آن

55. عدم نظارت درست بر سینماهای کشور

56. عدم نظارت دقیق بر فضاهای اینترنتی

57. عدم توجه به مساله مهم امر به معروف و نهی از منکر

58. عدم حضور ملت در صحنه های مهم و سرنوشت ساز

59. مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم

60. مشکلات بیکاری

61. عدم توجه به مشکلات و دغدغه های جوانان

62. اعتیاد و مواد مخدر

63. عدم مدیریت صحیح و نظارت بر گروه ها و احزاب سیاسی

64. جدایی بین دانشگاه و حوزه

65. گماشتن افراد ناصالح و غیر لایق در مراکز و نهادهای تاثیرگذار.

**در روایتی بسیار زیبا از عَلیّ (علیه السلام) آمده است که فرمود:یُستَدَلُّ عَلَی اِدبارِ الدُّوَلِ بِاَربَعٍ: تَضییعِ الاُصولِ وَ التَّمَسُّکِ بِالفُرُوعِ ( بِالغُرُورِ)وَ َتقدیمِ الاَراذِلِ وَ تَاخیرِ الاَفاضِلِ. (غرر الحکم، ص342)

یعنی علت از بین رفتن و فروپاشی دولت ها و حکومت ها در چهار چیز است:

1. کنار گذاشتن اصول و مسائل مهم (اصول دینی، ارزشی، اخلاقی و انقلابی و ...)

2. سرگرم شدن به فروع و امور کم اهمیت( یا مغرور شدن به مقام و منصب و ...)

3. مقدم داشتن انسان های ناشایست و نالایق (به کار گماشتن آدم های نالایق بر کارها)

4. کنار زدن و به حاشیه راندن افراد لایق و شایسته و فاضل و خردمند و دانا.

**استاد سید اصغر سعادت میرقدیم (سایت نشست دوره ای اساتید حوزه علمیه قم)

(سایت نشست دوره ای اساتید حوزه علمیه قم)
(سایت نشست دوره ای اساتید حوزه علمیه قم)

**وظایف روحانیت نسبت به آینده انقلاب اسلامی

http://neshasteasatid.com/node/1911

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی