روستای سادات محله ی (بوجایه - لاهیجان)

***نسیم معرفت***

به نام خدا

روزنه امید

امید  واژه ای آشنا و امید بخش است و دقیقا در برابر یأس و نومیدی  است که تلخ و نازیبا و نومید کننده است  . کلمات با معانی که به همراه دارند اثر گذارند اعمّ از آثار خوب و بد . نقش کلمات در افاده معانی بسیار مهم است .  کلماتی چون  نومیدی ، خستگی ، غم ، اندوه ، حُزن ، مصیبت ، بیماری ، حادثه ناگوار  ، تصادفاتِ دلخراش ،  پریشانی ، اضطراب ، استرس ، فقر ، بدبختی ، فلاکت ، گرانی ، بحران ، بی ثباتی ، سیل ، زلزله ،  اعتیاد ، معتاد ،  بی عدالتی ، خیانت ،  دشمنی ، کینه ، عداوت ، آزار ، قتل  ، کشتار  ، خونریزی  ، جنگ ، غارت  ، آوارگی ،  نا امنی ، ظلم  ، ستم  ، جنایت ، آبرو ریزی ، حق کُشی ، دزدی ، کَلَک و حُقّه بازی ، باند و باند بازی ، ریا و ریاکاری ، نفاق ، شیطنت ، خود کُشی ، فحش ، دروغ ، تهمت ، طلاق و جدایی ،  نزاع و دعوا و پرخاشگری و ...    مخصوصا زمانی که انسان با این کلمات زیاد مواجه شود  سبب نگرانی و پریشانحالی  و خمودگی و افسردگی  و گرفتگی و انقباضِ روحی می گردد  ...   و کلماتی چون امید و امیدواری و عشق و محبت و رحمت  و صلح و آشتی و صفا و صداقت  و  مهر و وفا  و عفو و گذشت  و برداری و احسان و نیکی و  نوع دوستی  و جود و  کرم و بخشش و  گل و بلبل و گلستان و  نسیمِ خوش و آبشار و آب و چشمه و دریا و  رودخانه و کوه و طبیعتِ سرسبز  و باغ و چمن  و سبزه و نشاط و تفریح  و ... باعث نشاط و ابتهاج و سرور و شکفتگی  و انبساط  روحی است ...  در جامعه ای که زندگی می کنیم  یکایک  انسان ها  در هر  مقام و مرتبه ای که هستند  و نیز مسؤلان و حاکمان آن جامعه وظیفه دارند  که با گفتار و رفتار  و عمل و برنامه خود امید را در دل ها  و در جامعه تقویت کنند  و زنده نگه دارند و از هر کاری و سخنی که موجب دلسردی و نومیدی در بین مردم بویژه جوانان می گردد اجتناب کنند زیرا  جامعه ای که  در آن امید نباشد  و یا امیدش  آسیب ببیند  به انحطاط و سقوط نزدیک می شود  .  ما  با امید زنده ایم و با امید زندگی می کنیم و اسلام و قرآن کریم و اهل بیت (عَلَیهِِمُ السَّلامُ)  و خداوند متعال با آیات قرآنی ،  همه انسان ها را به امید و امیدواری دعوت می کنند . بزرگ ترین خیانت نا امید کردن دیگران است و کسانی که مردم را نامید می کنند شیطان صفت و در ردیف  شیاطین و دشمنان اسلام و خدا هستند  . انسان ها با امید تنفّس می کنند و حیات دارند و هیچ کسی نیست مگر اینکه در سایه امید زندگی می کند ... اگر معلّمی امیدش را از دست بدهد سر کلاسِ درس حاضر نمی شود و اگر هم حاضر شود  ثمربخش نیست ، اگر ورزشکاری و یا وزنه برداری امیدوار نباشد ناموفق خواهد بود . اگر مادری امید نداشته باشد به فرزند دلبندش شیر نمی دهد . اگر زن و شوهری امیدشان را از دست بدهند نظام زندگیشان مُختلّ و پاشیده  می شود  .  اگر دانشجو  و دانش آموی  امیدوار نباشد  در تحصیلاتش دچار  بحران می گردد و اگر کارگر و باغبان و کشاورز و دامداری  امیدش آسیب ببیند کارش را رها می کند و همه امورش تباه می شود ....   بابد روزنه امید حفظ شود و آسیب نبیند .  کسانی که متأسّفانه خودکشی می کنند در واقع همه راه ها و روزنه های امیدشان را از دست داده اند لذا اقدام به خودکشی می کنند که از گناهان کبیره است .  دولتمردان  و نمایندگان مجلس و مسؤلان بخش های مختلف اجرایی کشور و حکومت و ایمه جمعه  و نیز جرائد و مطبوعات و رسانه های دیداری و شنیداری و صاحبان قلم و بیان و تریبون و فعالان عرصه های مختلف خبری و سیاسی ...  باید با برنامه های درست و اقدامات مدبِّرانه و عاقلانه کاری کنند که مردم در همه امور زندگیشان امیدوار باشند . امید مایه حیات و شکوفایی و بالندگی جامعه است .  اگر امید در بین مردم و جامعه افزایش پیدا کند شوق به معنویات و دین و خوبی ها گسترش می یابد و جلو بسیاری از مفاسد گرفته می شود . بسیاری از ناهنجاری ها و حتی اغتشاشات ریشه در نومیدی و دلسردی و عقده های حل نشده دارد .  اگر امید و دلگرمی در میان مردم بویژه جوانان که بخش غالب جامعه هستند  تقویت گردد  طلاق ها  و بیکاری ها و جُرم و جنایت ها  و فحشا ها و مُنکَرات و فساد ها  و اعتیاد ها  و معتاد ها و ...  خیلی کم می شوند و یا از بین می روند . مساجد و نماز جمعه ها و مدارس و دانشگاه ها و ... باید با برنامه های متعالی  امید و امیدواری را در جامعه انتشار دهند .   روزنه امید باید تقویت شود و  نباید آسیب ببیند ....  به خدای مهربان امید بستیم و می بندیم ، خدایی که از همه کس به ما نزدیک تر است  .  ابوسعید ابوالخیر چه زیبا سرود :

از درگه همچون تو کریمی هرگز

نومید کسی نرفت و من هم نروم

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی