***نسیم معرفت***

*** قال الباقر   ( عَلَیهِ السَّلامُ ) :  ... وَ إِیَّاکَ وَ التَّسْوِیفَ فَإِنَّهُ بَحْرٌ یَغْرَقُ فِیهِ الْهَلْکَى وَ إِیَّاکَ وَ الْغَفْلَةَ فَفِیهَا تَکُونُ قَسَاوَةُ الْقَلْبِ وَ إِیَّاکَ وَ التَّوَانِیَ فِیمَا لَا عُذْرَ لَکَ فِیهِ فَإِلَیْهِ یَلْجَأُ النَّادِمُونَ . ^(**) .

تُحَفُ العُقُول، ص 285. بِحارُ الأَنوار، ج‏78 ص‏164.

امام باقر  ( عَلَیهِ السَّلامُ )  فرمود : مراقب باش فریب شیطان را نخوری و در کار خیر امروز و فردا نکنی که تسویف دریایی است که هر که در آن بیافتد غرق می‌شود و به هلاکت می‌رسد .مراقب باش که مبتلا به غفلت نشوی که موجب قساوت قلب می‌شود.هنگام انجام وظیفه‌ای که هیچ عذری برای ترک آن نداری سستی نکن زیرا که پشیمان شوندگان به آن پناه می برند و تمسُّک می جویند.

** حضرت آیت الله علامه مصباح یزدی در رابطه با عبارتِ پایانی این  حدیث شریف که امام  (عَلَیهِ السَّلامُ) فرمود :  (... فَإِلَیْهِ یَلْجَأُ النَّادِمُونَ ) چنین گفته است :  ... ضمیر «إِلَیْهِ» را  به  کلمه «عُذْرَ» برگردانیم یعنی وقتی کسانی پشیمان می‌شوند به عذر پناه می‌برند. وقتی انسان از انجام ندادن کاری پشیمان می‌شود یا دیگران او را سرزنش می‌کنند که چرا آن کار را انجام ندادی، اگر عذری داشته باشد می‌تواند به آن پناه برد. اما تو که سالم هستی و مانعی برای انجام کار خیر نداری چرا کوتاهی می‌کنی؟!...

[ و برحذرباش از تسویف و امروز و فردا کردن ، که هر که در این دریا غرقه گشت، هلاک شد. و برحذرباش از غفلت، که مایه قساوت قلب است. و برحذرباش از تنبلی آنجا که عذرى ندارى، پس پشیمانان به آن پناه برند ]

** نصایح پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به ابوذر غِفاری+کلیک

** جهاد با نفس نسخه متنی - کتابخانه دیجیتالی تبیان+کلیک+خیلی عالیه

** جهاد با نفس نسخه متنی - کتابخانه دیجیتالی تبیان+کلیک+خیلی عالیه

http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/58385/151#1

***نسیم معرفت***

** عَن مُحَمَّدِ بنِ عَلِىِِّ ( عَلَیهِماَ السَّلامُ )  اَنَّهُ قال لِمُحَمَّدِ بنِ مُسلِم ِِ : لا تَستَصغِرَنَّ حَسَنَةََ اَن تَعمَلَها فَأِنَّکَ تَراها حَیثُ تَسُرُّکَ    وَ لا تَستَصغِرنَّ سَیِّئَةََ تَعمَلُها فَأِنَّکَ تَراها حَیثُ تَسُوؤُکَ  .

 امام باقر ( عَلَیهِ السَّلامُ ) در حدیثى به محمد بن مسلم فرمود: کار نیکى را که به جاى مى آورى کوچک مشمار زیرا کار نیک را در جایى مى بینى که شادمانت مىکند و عمل زشتى را که انجام مىدهى کوچک مشمار زیرا آن را در جایى مى نگرى که بد حالت مىکند  (مراد از آن جا صحنه قیامت است).

وسائل الشیعه ج9 ص247 حدیث 11 .

تذکر :

*  تَسُرُّکَ :  اگر در متن روایت در بالا ( تَسُرُّکَ ) خوانده شود  ضمیر مُستتر ( هِیَ)  به   کلمه « حَسَنَةََ » بر می گردد و اگر  « یَسُرُّکَ » خوانده شود  ضمیر مستتر « هُوَ » به  «عمل حسنه»  بر می گردد. پس در متن روایت  دو وجه صحیح است : 1-  تَسُرُّکَ    2- یَسُرُّکَ

*  تَسُوؤُکَ : اگر در متن روایت بالا  « تَسوؤُکَ » خوانده شود ، ضمیر مُستتر ( هِیَ)  به کلمه « سَیِّئَةََ » بر می گردد و  اگر  « یَسُوؤُکَ » خوانده شود  ضمیر مُستتر « هُوَ » به  « عَمل سیئة » بر می گردد.  پس  در متن روایت دو وجه صحیح است : 1-  تَسوؤُکَ  2- یَسُوؤُکَ

*سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

*** عِلَلُ الشَّرائِعِ : حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ مُوسَى المُتَوَکِّل ، قال : حَدَّثَنا عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ السَّعد آبادى ، عَن أَحمَدَ بنِ أَبِى عَبدِ اللَّهِ البَرقِى ، عَن عَبدِ العَظیمِ بنِ عَبدِ اللَّهِ الحَسَنِى ، عَن اِبنِ أَبِى عُمَیر ، عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ الفَضلِ ، عَن خالِهِ مُحَمَّدِ بنِ سُلَیمانَ ، عَن رَجُلِِ ، عَن مُحَمَّدِ بنِ عَلِیّ‌ِِ   ( عَلَیهِماَ السَّلامُ )   َأنَّّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بنِ مُسلِمٍ  : یا مُحَمَّدَ بنَ مُسلِمٍ   ... لا تَستَصغِرَنَّ حَسَنَةً  [تَعمَلُها، فَإِنَّکَ تَراها حینَ تَسُرُّکَ ] [1] .[2]

حضرت عبد العظیم حسنی    ( عَلَیهِ السَّلامُ ) - به سند خود - : امام باقر  ( عَلَیهِ السَّلامُ ) خطاب به محمّد بن مسلم فرمود :  اى محمّد بن مسلم! هرگز کردار نیک خود را کوچک مشمار ؛ چرا که [در قیامت‌] آن را شادى‌آفرین خواهى دید .

http://www.hadith.net/post/56006/%D9%83%D9%88%DA%86%D9%83-%D8%B4%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D9%86%D9%8A%D9%83%D9%89/#_ftn2

** جهاد با نفس نسخه متنی - کتابخانه دیجیتالی تبیان+کلیک+خیلی عالیه

** جهاد با نفس نسخه متنی - کتابخانه دیجیتالی تبیان+کلیک+خیلی عالیه

http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/58385/151#1

***نسیم معرفت***

*** مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ  ( عَلَیهِ السَّلامُ )  أَنَّ النَّبِیَّ ص بَعَثَ سَرِیَّةً فَلَمَّا رَجَعُوا- قَالَ مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا الْجِهَادَ الْأَصْغَرَ- وَ بَقِیَ- عَلَیْهِمُ الْجِهَادُ الْأَکْبَرُ فَقِیلَ- یَا رَسُولَ اللهِ مَا الْجِهَادُ الْأَکْبَرُ قَالَ جِهَادُ النَّفْسِ.

رسول خدا    (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ) سپاهى را به جنگ دشمن فرستاد هنگامى که از جنگ برگشتند به آن‏ها فرمود: آفرین بر کسانى که جهاد کوچک را انجام دادند ولى جهاد اکبر هنوز بر آن‏ها واجب است گفته شد: یا رسول اللَّه! جهاد اکبر کدام است؟ فرمود: جهاد با نفس.

الکافی جلد 5- ص12- حدیث 3 -   وسائلُ الشّیعة، ج‌15، ص: 161، ح20208 -معانی الأخبار : 160/1  -  فروع الکافی ـ ج 5 ـ کتابُ الجِهاد ـ بابُ وجوهِ الجِهاد ـ ص 3 .

** عَن أَبِی عَبدِاللهِ ( اَلإمام جَعفَر الصّادِق ( عَلَیهِ السَّلامُ ) ) أَنَّ الَّنبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسّلَّمَ بَعَثَ سَرِیَّةََ، فَلَمَّا رَجَعُوا، قال: مَرْحَباً بِقَومٍ قَضُوُا الجِهادَ الأصْغر وَبَقِیَ عَلَیهِمُ الجِهادُ الأکْبرُ، فَقِیلَ: یَا رَسُولَ اللهِ وَمَا الجِهَادُ الأکْبرُ؟ قال: جِهادُ النَّفسِ

امام صادق ( عَلَیهِ السَّلامُ )  فرمود : رسول خدا  (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ) سپاهى را به جنگ دشمن فرستاد هنگامى که از جنگ برگشتند به آن‏ها فرمود: آفرین بر کسانى که جهاد کوچک را انجام دادند ولى جهاد اکبر هنوز بر آن‏ها واجب است گفته شد: یا رسول اللَّه! جهاد اکبر کدام است؟ فرمود: جهاد با نفس.

فروع الکافی ـ ج 5 ـ کتابُ الجِهاد ـ بابُ وجوهِ الجِهاد ـ ص 3 .

** قال علی  ( عَلَیهِ السَّلامُ )   : یَنْبَغی للعاقِلِ أنْ لا یَخْلو فی کُلِّ حالَةٍ عَن طاعةِ ربِّهِ و مُجاهَدةِ نَفْسِهِ .
خردمند را سزد که در هیچ حالى از طاعت پروردگارش و پیکار با نفْسش باز نایستد.

غُرَرُ الحِکَم :حدیث شماره  10922.

***نسیم معرفت***

به نام خدا

** پنج اصل مهم درباره دعا + ( نسیم معرفت)

در آیه 60 از سوره غافر(مومن) در رابطه با دعا و اجابت آن چنین آمده است :

 
وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی‏ سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین .
پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانید تا ( دعای ) شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من (که دعا هم نوعی عبادت است) تکبّر می ورزند به زودی با ذلّت وارد دوزخ می شوند!»

دراین آیه شریفه خداوند متعال می فرماید :  بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را  و کسانی را که از روی غرور و تکبر از عبادت (دعا کردن) سرپیچی می کنند ، تهدید می نماید که در روز قیامت با ذلت وارد دوزخ می شوند .

دعا و راز ونیاز با حضرت پروردگار یکی از نیازهای واقعی و فطری بشر است . همانطوری که انسان جهت حیات و ادامه زندگی خود نیاز به آب و هوا و غذا و ... دارد ، حیات روحی و معنوی انسان نیز بواسطه دعا و نیایش به پیشگاه خداوند متعال تأمین می گردد . دعا در صفای باطن و رُشد و تکامل روحی و اخلاقی و تنویر و نورانیت اَفکار و دل آدمی تأثیر بسزایی دارد. انسان وقتی با نیتی پاک در حالی که همراه  با طهارت است  جهت مناجات و راز ونیاز به درگاه حضرت دادار می ایستد حالات خاصی به او دست می دهد که با هیچ حالی قابل مقایسه نیست و نسیم های دل انگیزی از رحمت خاص الهی را به روشنی مشاهده ولمس می کند که گاهی قابل توصیف نمی باشد .  با کمال تأسف باید اظهار داشت که بشر امروز که به زرق و برق و مَظاهر و جلوه های فریبنده دنیا سرگرم و مشغول گشته از حلاوت و شیرینی دعا و راز ونیاز یا محروم است ویا اینکه کمتر به آن می پردازد. تنها راه آرامش و سعادت بشریت بازگشت حقیقی به درگاه الهی و ارتباط دایمی با پروردگار عالم است.  روانشناسان معتقدند هنگامی که هیجانات و غم ها بر انسان هجوم می آورد در آن حال باید جهت تخلیه روحی مشکلات و گرفتاری ها را برای کسی که محرم راز است  بازگو  و درد دل کنیم و اگر کسی را پیدا نکردیم که که غم ها و نگرانی های خود را با او در میان بگذاریم حتما باید اسرار و راز دل خود را به خداوند عرضه بداریم. خداوند بهترین و بالاترین تکیه گاه است .

دکتر اَلِکسِس کارِل نوسنده کتاب (انسان موجود ناشناخته) در همین کتاب چنین می گوید:

نیایش همچون نَفَس کشیدن و خوردن و آشامیدن لازمه انسان است که از عمق سرشت انسان سر می زند.

و نیز می گوید : دعا قوی ترین نیرویی است که بشر می تواند بوجود آورد .

در سوره فرقان آیه 77 چنین آمده است :

قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ ...

بگو: «پروردگارم برای شما ارج و ارزشی قائل نیست اگر دعای شما نباشد ...

تاچند غریب باشی اندر در دوست

نزدیکتر است آنکه ترا از رگ وپوست

انصاف بده چگونه کوشش نکنی

با اینکه کِشش همیشه از جانب اوست

دعا در واقع ارتباط و پیوند بین عبد ومعبود و خالق و مخلوق و نیازمند به بی نیاز مطلق است . بشر با همه داشته هایش هیچگاه به مقام بی نیازی نمی رسد و اگر ما به کسی که مال واموال و دارایی زیاد دارد به عنوان غنی وبی نیاز تعبیر می کنیم  به جهت مقایسه با کسانی است که از چنین امکاناتی برخورددار نیستند و گرنه ثروتمندترین آدم ها در دنیا در واقع گداترین آدم ها است زیرا هیچ چیزی از اموال ودارایی ها را که در اختیار دارد از آن او نیست و حتی وجود خود او نیز از آن او نمی باشد  بلکه وجود او و همه آنچه را که در اختیار دارد از آن خدواند است و فقط چند روزی را که خداوند دراین دنیا به وی مهلت داده اجازه داده شده که از مواهب و نعمت های الهی به درستی استفاده نماید و اگر سرپیچی کند دچار عقاب الهی خواهد شد. 
پس این اصل مسلم را باید بپذیریم که همه ما انسان ها (حتی اگر بی نیازترین افراد به حسب ظاهر باشیم)  نیازمند محض به پروردگار عالم هستیم و لحظه ای وآنی نباید تصور کنیم که نیازی به خداوند نداریم. کسی که متکبرانه و مغرورانه از دعا کردن سرپیچی می کند در واقع از اصل نیازمندی مخلوق به خالق خارج شده و خود را بی نیاز می پندارد لذا در ذیل آیه 60 از سوره غافر آمده است که  : .... کسانی که از عبادت (دعا کردن) تکبر و سرپیچی کنند به زودی با ذلت و خواری وارد دوزخ و جهنم خواهند شد و دچار عذاب الهی می گردند .
در باره اینکه انسان ها باید  اهل دعا باشند به  چند اصل می پردازم که می تواند سودمند باشد :

1-اصل نیازمندی

 اصل نیازمندی مخلوق به خالق که در بالا به آن اشاره نمودم ثابت می کند که ما همیشه باید دست دعا و خواهش و درخواست به درگاه الهی دراز کنیم .

2-اصل اتصال و ارتباط

اصل دیگری که باید به آن توجه کنیم ، اصل ارتباط و اتصال و پیوند بین عبد و معبود و مخلوق با خالق است. مخلوق و عبد هیچگاه نباید از خالق  و معبودش جدا شود . این جدایی سبب سقوط وهلاکت بنده خواهد شد . یکی از راه های حفظ این پیوند و اتصال همان دعا کردن به پیشگاه الهی است . هرچه دعا به درگاه الهی بیشتر باشد پیوند بین عبد ومعبود بیشتر خواهد بود. و هر اندازه انسان خود را محتاج تر به پروردگار بداند دعایش بیشتر خواهد بود  و اُنس بیشتری با خداوند  برقرار می کند. دعا و راز و نیاز با خداوند متعال به آدمی قدرت و قُوّت  و نیرو و توان و استقامت  و نشاط  و امید می دهد و  تمام انبیاء اهل دعا بودند ودر روایت آمده است که امام رضا ع فرمود  عَلَیْکُمْ بِسِلَاحِ الْأَنْبِیَاءِ فَقِیلَ وَ مَا سِلَاحُ الْأَنْبِیَاءِ؟ قَالَ: الدُّعَاء» بر شما باد به سلاح انبیاء   عرض شد که سلاح انبیاء چیست ؟ فرمود: سلاح انبیاء دعا است .( کافى/ ج 2 ص 468.)  اگر انبیاء علیهم السلام مداومت بر دعا نداشتند در رسالت خود موفق نمی شدند و عزت و سربلندی و موفقیت انبیاء و اولیاء مرهون دعا می باشد. تمام چهارده معصوم علیهم السلام در بدترین و بهترین  حالات و شرایط(در ضراء و سراء ) اهل دعا بودند و مناجات ها و دعاهای موجود از  معصومین  علیهم السلام بهترین گواه این مطلب است .

3-اصل کمال جویی وکمال طلبی

اصل سوم که به نظرم مهم است اصل کمال جویی و کمال طلبی انسان است که از مهم ترین ویژگی هایی است که خدواند در نهاد انسان ها به ودیعت گذاشته است. بلا شک براساس فطرت پاک الهی که در انسان ها سرشته شده  همه دنبال کمال هستند ولی بسیاری از مردم راه و مسیر کمال را یا درست طی نمی کنند ویا اینکه نمی دانند کمال در چیست؟ ویا اینکه هواهای نفسانی و اغواگری های شیطان درونی وبیرونی مانع درک حقیقت کمال و مسیر آن است و فطرت کمال جویی او را نابود کرده است.
آدمی از راه دعا می تواند به کمال برسد و کمال مطلق خداوند متعال است . دعا چه مستجاب بشود و چه نشود یک سرمایه است و سبب غنا و رشد وتعالی وکمال انسان می شود . کسی که با طهارت ظاهری وباطنی و از روی معرفت دعا نماید احساس لطافت و غنا و آرامش و اطمینان و وسعت  در نفس و روح می کند. دعا ومناجات به آدمی ظرفیت و شرح صدر می دهد که به نظر بنده  این نکته بسیار مهمی است که نباید از آن غفلت کرد .  این اموری که ذکر کردم (غنای در نفس و آرامش و ظرفیت و شرح صدر ....) در واقع  اجابت دعای ما از طرف حضرت پروردگار است. ما دعا می کنیم ودر پرتو دعا به این نتایج می رسیم و لازم نیست که نتایج دعای ما حتما امور مادی باشد . دعا کردن  در واقع سبب پرواز  و رهایی روح از تعلقات منحط کننده است.  در اواخر کتاب بیست گفتار ازاستاد شهید مطهری مطالب بسیار زیبایی در باب دعا آمده است که شایسته است جهت استفاده مراجعه شود.

4-اصل ادب  به ساحت پرودگار

یکی از زیباترین خصلت ها ، ادب است . ادب امری پسندیده  و نشانه معرفت و فضیلت است و بی ادبی نشانه  بی معرفتی و رذالت است . اگر کسی به ما لطفی و عنایتی نمود ، ادب  اقتضاء دارد که قدرشناسی و حقشناسی کنیم . پیامبر خدا ص تادیب شده و پرورش یافته خدا بود و فرمود  : :أدَّبَنِی رَبِّی فأحسَنَ تأدِیبی . خداوند مرا ادب نمود و نیکو تربیتم کرد .(میزان الحکمه، ج 1، ص 78.) 
 پیامبر اسلام ص  با ادب ترین بندگان در برابر خداوند بود و در همه حال ادب ساحت قدس الهی را نگه می داشت. بی ادب ترین موجود در عالم ابلیس و شیطان است که در محضر الهی گستاخی و ادبی نمود و برای همیشه از درگاه الهی رانده شده  و مورد خشم و غضب الهی است . ما بندگان الهی نیز باید ادب ساحت پرودگار را حفظ کنیم و یکی از راه های ادب نگه داشتن به پیشگاه الهی آن است که به درگاه پروردگار دعا کنیم . اعراض و دوری از دعا به پیشگاه الهی نوعی بی ادبی است. ادب در قالب دعا سبب قرب به پیشگاه الهی است و این  یعنی قرب به خداوند  ،خودش یکی از ثمرات ونتایج بسیار باارزش دعا می باشد . پس چه دعای ما مستجاب بشود وچه نشود شایسته است که از باب ادب ، دست دعا و نیایش به سوی خداوند دراز کنیم .

5-اصل معرفت وشناخت به پرودگار

دراصل چهارم ذکرشد که ادب اقتضاء دارد که ما به درگاه الهی دست دعا و نیاز بلند کنیم و ادب هم به نوعی ناشی از معرفت و شناخت است . در ادب نگهداشتن ، معرفت و شناخت  نیز نهفته است و انسان با ادب در واقع انسان با معرفتی وبا شناختی است. هر اندازه شناخت و معرفت ما به خداوند بیشتر باشد ادب ما هم بیشتر و بهتر خواهد بود و هر اندازه ادب نگه داریم سبب فزونی در معرفت خواهد شد(دقت بفرمایید)  .  معرفت و شناخت درست به پرودگار هم اقتضاء دارد که باید دعا به درگاه الهی داشته باشیم .

با پنج اصلی که بیان شد ما چاره ای جز دعا و درخواست به پیشگاه الهی نخواهیم داشت  ولی باید توجه داشت که همان خدایی که ما را دعوت فرمود که او را بخوانیم تا اجابت کند ما را  ، شرایطی را برای دعا و دعا کننده بیان فرموده است که یکی از شرایط مهم آن این است که دعا و درخواست از عمق وجود و صمیم دل باشد و چیزی را هم که از خداوند می خواهیم امری پسندیده و مطابق با مصلحت فردی و نوعی باشد . هر انداز روح ما  و بینش ما کوچک باشد درخواست ها و دعاهای ما نیز کوچک و پایین خواهد بود  و هر اندازه روح ما بلند و معرفت ما بالا باشد دعاهای ما حساب شده و بلند خواهد بود . ما باید از دعاهای کودکانه پرهیز کنیم. اکثر دعاهای ما انسان ها، دعاهای کودکانه است. به این معنی که تفکر و اندیشه ما در مقام دعا  پایین و نازل است و روی این جهت گاهی اعتراض می کنیم چرا دعای ما مستجاب نمی شود ؟ البته شایسته است که همانند نیت های پاک کودکان دعا کنیم ولی کودکانه دعا نکنیم . اگر در باب دعا کمی با بینش و معرفت گام برداریم متوجه می شویم که اساسا نفس دعا کردن خود یک توفیقی از طرف پرودرگار است و بهترین دعا ها هم  دعاها و ادعیه ماثوره و وارده از معصومین علیهم  السلام است . یکی از چیزهایی که در مقام دعا باید توجه کنیم این است که ما در پیشگاه خداوند حکیم هستیم.   توجه به مساله حکمت الهی بخشی از اشکال ها و شبهه ها را برطرف می سازد .پس دعایی کنیم که با حکمت پروردگار سازگار باشد و اگر دعایی کردیم و اصرار هم نمودیم که به اجابت برسد ولی مستجاب نشد یا با حکمت الهی سازگار نبود ویا اینکه حکمت الهی اقتضاء دارد که اجابت آن دعا به تاخیر افتد(دقت بفرمایید)  اگر  همه شرایط دعا  جمع باشد که در کتب مربوطه ذکر شده قطعا آن دعا مستجاب خواهد شد ( انشاءالله )
درپایان باز یاد آور می شوم که  نفس دعا کردن ما و اینکه خداوند بی نیاز اجازه فرمود که او را بخوانیم یک سرمایه نقد و بسیار ارزشمند است که شب و روز باید بابت آن از خداوند شکرگزار باشیم.

والسلام

**حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی