***نسیم معرفت***

تفسیر آیه 109 از سوره توبه :

ارزش کارها به نیّت خالص و پاک مربوط می شود نه به ظاهرِ اَعمال

أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی‏ تَقْوی‏ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَیْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فی‏ نارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ .

آیا کسى‌که بنیان (کار) خود را بر پایه‌ تقوا و رضاى الهى قرار داده بهتر است، یا کسى‌که بنیاد (کار) خویش را بر لبه‌ پرتگاهى سُست و فرو ریختنى نهاده که او را در آتشِ دوزخ مى‌اندازد؟ خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى‌کند.

                                           سوره توبه آیه 109 .

معانی کلمات آیه :

بُنْیان : بنیان مصدر است، به معنى بنا کردن، ولى در آیه، به معناى مفعول (مَبنِىّ) است یعنى: ساختمان.

شَفا : شَفا: کنار، حاشیه. «شَفَا البِئرِ»: کنارِ چاه.

 جُرُفٍ : (بر وزن شُتُر): کنار نهر که آب زیر آن را برده و تکّه تکّه مى‏ افتد. جَرف (بر وزن عَقل): به معنى بردن است. عَلى هذا، جُرُفٍ در آیه به معنى مَجرُوف مى‏ باشد.

 هارٍ : هَور (به فتحِ هاء) سُقوط و انهدام، «هارَ البِناءُ ، اِنهَدَمَ وَ سَقَطَ». هارٍ، اسم فاعل است، به معنى ساقط شونده.

اِنْهارَ : اِنهِیار از ماده هَور به معناى سقوط و اِنهدام است.  «فَانْهارَ بِهِ» : ساقط کرد آن را.

  (  تفسیر «اَحسَنُ الحَدیث»، استاد سیِّد علی اکبر قُرَشی )

نکته ها :

آیه‌ قبل، مقایسه‌ مسجد ضِرار و مسجد قُبا بود  و در این آیه مقایسه‌ بانیان آن دو مسجد است.

کلمه‌ى «شَفا»، به معناى لبه و کناره  ،  «جُرُفٍ»، به معناى حاشیه‌ نهر یا چاه که آب زیر آن را خالى کرده و پرتگاه شده است، و «هارٍ»، به معناى سُست مى‌باشد.

 پیام ها :

1- ارزش کارها به نیّت آنان است نه ظاهرِ اعمال . مسجد قُبا براى خدا ساخته شد و مسجد ضِرار با انگیزه‌ تفرقه‌افکنى!

« أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی‏ تَقْوی»

2- بنیاد باطل بر باد است. «بُنْیانَهُ عَلی‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ»

3- گاهى مسجد، بانیان خود را به قعر دوزخ مى‌افکند. «فَانْهارَ بِهِ فی‏ نارِ جَهَنَّمَ»

4- سوء استفاده از مراکز مذهبى و باورهاى دینى مردم، ظلم است. «الظَّالِمینَ»

  (   تفسیر نور از اُستاد مُحسِن قرائتی . جلد 3 - صفحه 506 . )

http://wiki.ahlolbait.ir/%D8%A2%DB%8C%D9%87_109_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D8%AA%D9%88%D8%A8%D9%87