به نام خداوند قادرِ متعال ، عزیز و قهار
تذکر و یادآوری برای متکبرین و مغرور ها
ای مغرور و ای متکبر به چه جهت و برای چه زندگی و امورات و آرزوهای دنیوی ترا فریفته و مغرور کرده است ؟ و به چه جهت مغرور و مفتون و فریفته این دار غرور (مظاهر فریبنده دنیا) شدی؟! و برای چه تکبّر و تفاخر به مال و جمال و علم و مقام و سایر امورات خود می کنی؟! بدان و آگاه باش که آغاز پیدایش و وجود تو بعد از خاگ و گل ، نطفه و مَنیِّ جهنده می باشد چنانکه خداوندِ تَبارَکَ وَ تَعالَی در سوره قیامه آیه 37 می فرماید : أَلَمْ یَکُ نُطْفَةًمِنْ مَنِیٍّ یُمْنی : آیا او نطفه اى از مَنِىّ که در رَحِم ریخته مى شود نبود ؟ و نیز در سوره نحل آیه 4 می فرماید : خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصیمٌ مُبینٌ .خداوند انسان را از نطفه ای ( ناچیز ) بیافرید ، اما به ناگاه او ستیزه جویی آشکار است ( که بر ضد خالق خود مجادله و ستیزه جویی می کند) و نیز در سوره اَلأِنسان(دهر) آیه1 و 2 می فرماید : هَلْ أَتی عَلَی الْإِنْسانِ حینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً * إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعاً بَصیراً . آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیز قابل ذکری نبود؟ * ما انسان را از نطفه مختلط و ممزوجی آفریدیم و او را مى آزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم . و این کلمه یعنی کلمه نطفه بیش از دَه بار یعنی در حدود دوازده بار در قرآن کریم ذکر شده است و در این امر و مطلب یعنی ذکر لفظ نطفه در موارد متعدد از آیات خداوند حکیم ، آگاهی و هشدار و تذکر و یادآوری است برای انسانِ متکبر و مغرور و غافل و فریفته و مغرور و فریب خورده به مال و جمال و علم و مقام و عنوان و شهرت و ماشین و خانه و سایر امور خود . و معنای کلمه نطفه یا عبارت است از آب صاف و زُلالی که ممکن است کم باشد یا زیاد ، چنانکه در کتاب های لغت از قبیل مفردات راغب اصفهانی که مختص به لغات و کلمات قرآنی است و نیز کتاب صِحاح اللُّغه جوهری و کتاب اَقربُ المَوارِد شَرتونی همین معنی ذکر شده است و از امام باقر ع نقل شده که در پاسخ به سؤال سائل یعنی محمد بن مسلم ، در باره کلمه نطفه چنین فرمود : اَلنُّطفَةُ تَکونُ بَیضاءَ مِثلَ النُّخامَةِ الغَلیظَةِ فَتَمکُثُ فِی الرَّحِمِ إذا صارَت فیهِ أربَعینَ یَوماً ، ثُمَّ تَصیرُ إلى عَلَقَةٍ یعنی نطفه همانند خَلطِ غلیظِ سینه ، سفید می باشد، پس مدّتی در رَحِم (زن) مى مانَد تا اینکه مدّت زمانش به چهل روز برسد آنگاه به عَلَقه تبدیل مىشود . یا اینکه نطفه به اصطلاحِ علمی عبارت است از چیزی که به آن أِسپِرماتُوزُیید (در مَردان) و أُووُل (در زنان) می گویند . و در بین مردم از باب تسامُح عرفی ، به نطفه ، مَنِیّ گفته می شود و نام کُل که مَنِیّ است بر جزء آن که نطفه است اطلاق می گردد و در قرآن کریم به نطفه ، ماء مَهین(أَ لَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ ماءٍ مَهینٍ . سوره مرسلات آیه 20 ) و ماء دافِق(خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ . سوره طارق آیه 6 ) و غیره نیز گفته می شود .
و چه زیبا به فارسی سروده شده است این شعر :
آنکه شده ساخته ز آب منی
نیست سزاوار مقام منی
لاف منیت زکسی درخور است
کو صمد است و همه جایش پر است
و بدان که پایان و نهایت تو منتهی به جیفه و مردارِ گندیده و بد بو و متعفِّن می شود و چه زیبا فرمود حضرت مولا امیرالمؤمنین (عَلَیهِ السَّلامُ) : مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ- أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِیفَةٌ- وَلَا یَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا یَدْفَعُ حَتْفَهُ. فرزند آدم (بنی آدم ) را با فخر و تکبر چکار که اولش نُطفه است و آخرش مردار است نه می تواند خودش را روزی دهد ونه می تواند مرگ را از خود دفع کند. (روزی دهنده و ستاننده روح و جان خداوند متعال است و بطور موقّت چند روزی در این دنیا به انسان ها مهلت داده شده است که شاکر خواهند بود و یا ناسپاس و ... ) ای مغرور و ای متکبر ، بگو که در جُمجُمه و در سَر و کَلَّه و در مُخ و مغز تو چه چیزی هست؟! آیا این مطالب و کلمات و آیات مذکوره برای تو مُبهم و نامفهوم است؟! هرگز چنین نیست که این مطالب مُبهم باشد بلکه تو خود را به جهل و نادانی زدی . آیا گمان می کنی که تو کسی هستی ؟! آیا گمان می کنی که قهرمان و پهلوان و استوار و قوی و درست اندام و دارای مال و مُکنت و جمال و مقام و منصب و شهرت و عنوان و... هستی ؟! گیرم که همه آنچه را که گمان می کنی ، مال تو باشد و ادعای تو نیز درست باشد ولی آیا ارزش دارد که به این امور فانی و زوال پذیر فریفته و مغرور شوی و فخر و مباهات بنمایی؟! بدان که همه این امور فتنه و آزمایش و امتحان برای تو می باشد . خداوند حکیم در سوره کهف آیه 7 فرمود : إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَی الْأَرْضِ زینَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً . ما آنچه را روی زمین است زینت آن قرار دادیم ، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می کنند . و در سوره حدید آیه 20 فرمود : اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ یَهیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطاماً وَ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدیدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ. بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تجمّل پرستی و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است ، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو می برد ، سپس خشک می شود بگونه ای که آن را زردرنگ می بینی سپس تبدیل به کاه می شود! و در آخرت ، عذاب شدید است یا مغفرت و رضای الهی و ( به هر حال ) زندگی دنیا چیزی جز متاع فریب نیست . و در سوره آل عمران آیه 14 فرمود : زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنینَ وَ الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ @ قُلْ أَ أُنَبِّئُکُمْ بِخَیْرٍ مِنْ ذلِکُمْ لِلَّذینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصیرٌ بِالْعِبادِ. محبّت امور مادی ، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسبهای ممتاز و چهارپایان و زراعت ، در نظر مردم جلوه داده شده است ( تا در پرتو آن ، آزمایش و تربیت شوند ولی ) اینها ( در صورتی که هدف نهایی آدمی را تشکیل دهند ، ) سرمایه زندگی پست ( مادی ) است و سرانجام نیک ( و زندگیِ والا و جاویدان ) ، نزد خداست.
و بدان که هر انسان عاقلِ مکلف ، پیوسته در معرض امتحان و ابتلاء و تکلیف می باشد و بیهوده و عَبَث ، رها نشده است . خداوندِ تَبارَکَ وَ تَعالَی در سوره قیامه آیه 36 فرمود : أَیَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدیً . آیا انسان مى پندارد که به حال خود رها مى شود و پس از مرگ زنده نمى گردد و کیفر و پاداشى در کار نیست ؟
ای غافل و ای چسبیده به این عالمِ مُلکی و ناسوتی و حیوانی ، خداوند متعال ترا خلق نکرده که اهلِ لهو و لَعِب و لَغویّات و بی هدف و غافل و مغرور و متکبر و حیله گر و مکّار و مُقیم و ماندگار در مرتبه حیوانیت و بَهیمیّت و چهار پایان باشی !! و سعی کن که مصداق این آیات نباشی : ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ . بگذار آنها بخورند ، و بهره گیرند ، و آرزوها آنان را غافل سازد ولی بزودی خواهند فهمید . (سورهُ الحجر الآیة 3) ، فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذی یُوعَدُونَ . آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند . (سورة المعارج الآیة 42)
و چه نیکو سروده شده به فارسی این شعر در توصیف برخی از افرادی که مُنغَمِر و فرو غلتیده در خوردن و آشامیدن و لذت های نفسانی و حیوانی هستند :
چو کرمی کو میان به نهان است
زمین وآسمان او همان است
و بدان و آگاه و مُتنبِّه باش ای مغرور و ای متکبر به اینکه تو در دوره ای از دوران ها و روزی از روزگاران در کَتم و پوششی از عدم بودی و چیز قابل ذکری نبودی . خداوند حکیم در سوره انسان (دهر) آیه 1 چنین فرمود : هَلْ أَتی عَلَی الْإِنْسانِ حینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً . آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیز قابل ذکری نبود؟ و روزی از روزگاران تو در شکم مادرت در نهایت ضعف و ناتوانی بودی و قدرت بر چیزی نداشتی و ضعف و ناتوانی تو در آن هنگام بسیار زیاد بود و تو در آنجا ( در شکم و رَحِم مادر) در ظلمت ها و تاریکی های گوناگون (مَشیمَه ، رَحِم و شکم) اقامت داشتی چنانکه خداوند حکیم در سوره زُمَر آیه 6 چنین فرمود : ... یَخْلُقُکُمْ فی بُطُونِ أُمَّهاتِکُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فی ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ .. او شما را درشکم های مادرانتان با آفرینشی پس از آفرینشی در میان تاریکی های سه گانه ( مَشیمَه ، رَحِم و شکم ) می آفریند . تغذیه و غذا و قُوت و قُوَّت تو در رَحِمِ مادر و در آن ایام ، خون آلوده و نجس و پَلِشت بود و به تحقیق در هر روز و شب و در تمام ایام بارداری در مَحفظه غِشاءِ آبی و مَشیمَه و در رَحِم در حال دگرگونی و جابجایی و حرکت و انتقال و حرکت و جریان بودی تا اینکه در شکم مادرت به نُه ماه و اندی رسیدی و بعد از دگرگونی ها و تحوُّلات دوران جَنینی ، چنانکه در سوره مؤمنون آیه 13 و 14 به آن ها اشاره شده است : ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فی قَرارٍ مَکینٍ @ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَکَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ . آنگاه او را نطفه گردانیده و در جای استوار (صُلب و رَحِم) قرار دادیم .سپس نطفه را بصورت عَلَقَه [ خون بسته ] ، و عَلَقَه را بصورت مُضغَه [ چیزی شبیه گوشت جویده شده ] ، و مُضغَه را بصورت استخوانهایی درآوردیم و بر استخوانها گوشت پوشاندیم سپس آن را آفرینش تازه ای دادیم پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است ، منتقل شدی از عالَم جَنینی (که عالَم شگفت انگیز نامیده شده است ) و از شکم مادرت ( بعد از اینکه سستی ها و ناتوانی ها و ضعف های پی در پی را متحمِّل شد ) چنانکه در سوره لقمان آیه 14 به آن اشاره شده است : حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلی وَهْنٍ .مادرش او را با ناتوانی روی ناتوانی حمل کرد ( به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه ای را متحمّل می شد ) ، به سوی دار و سرای غرور و فریب و محل موقَّت و گذرا . و علی (علیه السلام) در این باره فرمود : ... أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا الدُّنْیَا دَارُ مَجَازٍ وَ الآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّکُمْ لِمَقَرِّکُمْ . ای مردم دنیا مکان عبور و آخرت منزلگاه حقیقی است، پس از این مکان عبور و گذرا ، برای خانه جاودانه ، زاد و توشه ای جمع نمایید و نیز فرمود : اَلدُّنْیَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ . دنیا مى فریبد و زیان مى زند و می گذرد .
وبعد از اینکه از ناحیه سر از شکم مادر به عالَم دنیا افتادی و منتقل شدی و در حال تولُّد و آمدن به دنیا مملُوّ و محفوف و آغشته و همراه با آلوده گی های تَهوُّع آور و مُشمئز کننده بودی و بعد از ورود در این عالَم که « دنیا» نامیده می شود و محفوف و همراه هست با تلخی ها و سختی ها و خوشی ها و حُزن و سُرور و فرود و فراز و وحشت و اُلفت و جنگ و صلح و جدایی و اتصال و گریه و خنده و دوستی و دشمنی و بلندی و پستی و باطل و حق که ان شاءَ الله حق باطل را از اساس و ریشه نابود خواهد نمود و غیر این موارد ، و بعد از انتقال به این دنیا با اوصافی که دارد ، سیر دیگری را شروع کردی که با تحوُلات مهمی که دارد از سیرِ جَنینی و بَطنی(شَکمی) متمایز و ممتازخواهد بود . سیر دیگری را شروع کردی(کودکی و نوجوانی و جوانی ) تا اینکه به حدِّ رُشد و قدرت و توانایی و بلوغِ جسمی و بدنی و معنوی رسیدی و در سوره حج آیه 5 چنین آمده است : یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرُّ فِی الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّی وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً . ای مردم! اگر در رستاخیز شک دارید ، ( به این نکته توجّه کنید که: ) ما شما را از خاک آفریدیم ، سپس از نطفه ، و بعد از خون بسته شده ، سپس از «مضغه» [ چیزی شبیه گوشت جویده شده ] ، که بعضی دارای شکل و خلقت است و بعضی بدون شکل تا برای شما روشن سازیم ( که بر هر چیز قادریم ) ! و جنین هایی را که بخواهیم تا مدّت معیّنی در رحم ( مادران ) قرار می دهیم ( و آنچه را بخواهیم ساقط می کنیم ) بعد شما را بصورت طفل بیرون می آوریم سپس هدف این است که به حدّ رشد و بلوغ خویش برسید. در این میان بعضی از شما می میرند و بعضی آن قدر عمر می کنند که به بدترین مرحله زندگی ( و پیری ) می رسند آن چنان که بعد از علم و آگاهی ، چیزی نمی دانند.
ای مغرور و ای متکبر اگر تو عالم و یا جاهل و یا غنیّ و یا فقیر و یا قوی و یا ضعیف هستی و یا دارای جمال و منصب و مقام و عنوان و موقعیت و جایگاه اجتماعی می باشی پس بدان که با وجود این اوصاف هیج راه فراری از چنگال های مرگ نخواهی داشت و مرگ و موت گریبانگیر تو خواهد شد و همانا مرگ و قبر در پیاپیش تو قرار دارد و به آن خواهی رسید و خداوندِ تَبارَک و تَعالَی در سوره نساء آیه 78 چه زیبا فرمود : أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ . هر جا باشید ، مرگ شما را درمی یابد هر چند در برجهای محکم باشید و اگر به آنها [ منافقان ] حسنه ( و پیروزی ) برسد. و در سوره آل عمران آیه 185 فرمود : کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ. هر کسی مرگ را می چشد و شما پاداش خود را بطور کامل در روز قیامت خواهید گرفت آنها که از آتش ( دوزخ ) دور شده ، و به بهشت وارد شوند نجات یافته و رستگار شده اند و زندگی دنیا ، چیزی جز سرمایه فریب نیست .ودر سوره اَلرَّحمن آیه 26 و 27 فرمود : کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ * وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ .همه کسانی که روی آن [ زمین ] هستند فانی می شوند * و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می ماند.
و چه زیبا سرود به فارسی شیخ اَجلّ سعدی شیرازی :
جهان ای برادر نماند به کس
دل اندر جهان آفرین بند وبس
مکن تکیه برملک دنیا و پشت
که بسیار چون توپرورد و کشت
چو آهنگ رفتن کند جان پاک
چه بر تخت مردن چه بروی خاک
و نیز گفت : هرچه نپاید دلبستگی نشاید .
ای انسان و ای متکبر و مغرور این آیات را از روی تدبُّر و فهم قرائت نما :
** یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَریمِ ( سورة الأنفطار -الآیة 6)
**یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَ اخْشَوْا یَوْماً لا یَجْزی والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ. (سورة اللُّقمان-الآیة 33)
** یَعِدُهُمْ وَ یُمَنِّیهِمْ وَ ما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلاَّ غُرُوراً (سورة النساء-الآیة 120)
** کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ. (سورة آل عمران-الآیة185)
و روایت شده که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) وقتی که عبور نمود به مدائن و آثار کسری( کاخ انوشیروان ستمگر و پادشاهان ساسانی ) هنگام مشاهده این آثار ، این آیات را قرائت نمود :
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ * وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کَریمٍ * وَ نَعْمَةٍ کانُوا فیها فاکِهینَ * کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرینَ * فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرینَ *
و در پایان این آیه را نَصبُ العین خود قرار داده و در آن تدبُّر و اندیشه نما هنگامی که به نعمت و نِقمت و راحتی و آفت و حُزن و شادی ... مواجه می شوی : لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ . (سورة الحدید- الآیة23)
و علی (علیه السلام) فرمود : رَحِمَ اللّهُ اِمْرَاً عَلِمَ مِن أینَ وَفی أینَ وَ إلی أینَ .
خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجا هست و به کجا می رود .
(کتابِ اسفار اربعه ج8، ص355.)
و چه زیبا این شعر به فارسی سروده شده :
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
.... .... ..... ادامه دارد ............
اَلرّاقِم للسُّطُور : السید اصغر سعادت المیرقدیم اللاهیجی
نوسنده متن : سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی
** تَذکِرَةُُ لِلمُتَکبِّرین وَ المَغرُورِین+تذکر و یادآوری برای متکبرین و مغرور ها
+سایت حکیم عسکری گیلانی لشت نشایی
**تَذکِرَةُُ لِلمُتَکبِّرین وَالمَغرُورِین+تذکربرای متکبران و مغرورین+نسیم معرفت
** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی
